Oké,
het is ook wel een beetje mijn eigen schuld dat mijn oudste brullend op de
stoep voor de supermarkt ligt. Ik was iets te laat opgestaan en haasten werkt
nou eenmaal driftbuien in de hand. Nu ben ik “stom” en “stout” want ik heb de
auto niet op de goeie parkeerplaats gezet, vindt hij. “Hij” is Jens en Jens kan
het weten, want hij is al bijna vier.
Kris
kan nog niet lopen, dus hem neerzetten en Jens als een handtas de supermarkt
in sjouwen, is geen optie. Jens vriendelijk vragen om mee te komen, werkt ook
niet. Hij ligt op zijn rug en heeft zijn duim inmiddels in zijn mond
gestopt.
Twee
oude vrouwtjes komen de supermarkt uit en zien Jens liggen. Die kan niet op
enige sympathie rekenen. Kris wel daarentegen. Hij krijgt een aai over zijn
bol: “Jij bent wel lief hè,” zegt één van de dames. “Jij bent niet lief,” zegt
ze tegen Jens, die nog steeds op de grond ligt.
“Hij
is gewoon moe hoor”, mompel ik laf.
Ik
denk aan How2Talk2Kids. Deze methode om
“effectief en positief” met je kind te “communiceren” gooit hoge ogen bij ouders en andere
opvoeders.
Hoe
was het ook alweer?
Ik
moet zijn gevoel erkennen, herinner ik me. Dan krijg ik hem wel mee. Eerst door
mijn knieën zakken (Kris zakt met me mee): “Jens, schat, ik zie dat je boos
bent. Jij wilde dat mama de auto daar achter neerzette, hè?” Hij knikt en mokt
verder.
Oké,
stap 1 ging goed. Nu stap 2. Uitleggen wat je wil. Niet wat je NIET wil, maar
wat je WEL wil. “Die parkeerplek is verder weg, schat. Ik wilde wat dichter bij
de supermarkt parkeren. Daarom heb ik de auto hier neergezet.”
“MAAR!
IK! WIL! DAT! JE! DE! AUTO! DAAR! NEER! ZET!” schreeuwt hij. Oei, ik geloof dat
ik iets fout doe. Misschien heb ik zijn “gevoel” niet voldoende “erkend”. Nog
maar een keer proberen. “Jens, je bent boos hè? Jij wilde graag….”
Ik
val stil. Kom zeg, sta ik hier stom te bazelen.
Ik
steek mijn hand naar hem uit en zeg “Kom schat, we gaan boodschappen doen. Mag
je nieuwe koekjes uitzoeken, die zijn op.” Ja, ik koop hem om. Works like a charm.
Jens
draait zich nog eens om. De stoep bevalt hem wel.
Ik ben d’r klaar mee. Ik zet Kris in een winkelwagen en til een brullende Jens
van de grond. Gelukkig is ook de Club van Relaxte
Moeders
hip. Daar heb ik mijn nieuwste mantra van.
Hoe
doe jij dat? Vertel het me, ik zal je dankbaar zijn.
.png)
